به گزارش دبیر گروه پژوهشهای علوم انسانی و بینارشتهای، همپژوهان نشست علمی این گروه پژوهشی به تحلیل و تبیین امنیت هستیشناخت پرداختند. دکتر احمد آکوچکیان، استاد راهبر گروه پژوهشی یادشده، در تکمیل مباحث این نشست گفت: «امنیت هستیشناخت» امنیت هستی و وجود است، نوعی اطمینان از اینکه جهان آنگونه که هست باید باشد و لب کلام اینکه هستی هدفدار است. هنگامی که ناامنی هستیشناختی افراد افزایش مییابد، آنان تلاش میکنند تا سوژه بودن و فردیت خویش را امنیتی کنند که به معنای تشدید جستوجو برای کسب هویت باثباتْ فارغ از وجود واقعی و عملی آنها است. بهرهای از هستیشناسی امنیت از دیدگاه اسلام آن است که امنیت به حیات دنیوی و بقای اخروی (پایندانی در ساختن حیات دنیا برای زیستی سرشارتر در عالم غیب و اخروی و ادامۀ حیات انسانی) گره خورده است، اما در نظامهای دانشی سکولارْ منظومۀ لایههای وجودی جهان هستی (و ازجمله نگرش به اصل حیات آخرت) و آدمی (سطوح ادامۀ حیات انسانی) مغفولنظر است و صرفاً بر بعد جسمانی و دنیویِ (و بهطور خاص سیاسی و اقتصادی) انسان و جهان (در هر دو امنیت سختافزاری و امنیت نرم) تأکید میشود.