6:33 بعد از ظهر
16 آذر 1403

برای امام فاطمۀ زهرا

مرسوم ادبیات اهل دین و فکر دینی در دوازده وصی علوی تا مهدوی است و کتاب حکیم در نمونه آیات 40 تا 123 سورۀ بقره و سامان کلان سورۀ اعراف می‌آموزد که امامت در خط انبیا به‌تدریج ترجمان و عینیت جهان و تاریخی گرفته است و از موسای نبی (ع) در اوج به مصطفای محمد (ص) می‌رسد و ترسیم عینی آینده‌نگار راهبردی زمینی آن از علی مرتضی تا مهدی موعود است. بانوی جان، در عینیت با علی مرتضی (ع) آموزگار رسم سرجمع امامت همۀ اوصیا است:

 

در تو خدای هستی جلوه كرد

و انسان خسته خود را دریافت

مرا، مرا كه منظر طلوع رویشی بودم

در سرزمین عشقت نشاندی

دل خستۀ من،

در باغ دست‌های تو رویید

از ابر كلام تو نوشید

از خورشید نگاه تو بالید

جانا ز فراق تو این محنت جان تا كی

دل در غم عشق تو رسوای جهان تا كی

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو

در كوی وصال تو دل بر سر جان تا كی

و قلب عاشقم آرام می‌لرزید

در كف دست و دل گذاشته‌ام

و پیشكش می‌كنم به بانوی درخشش سبز

كه عزم هم‌نگری تا همدلی تا همپایی با خط معیار امامت گذاشت.

به قلم احمد آکوچکیان