زبان، گوهر اصیل زمان انسانی

گوهر اصیل هستی‌ انسانیْ تاریخیت او و گوهر اصیل زمان انسانی را می‌سازد. آشکارگی انسان هستی‌دار در باز شدن تاریخی خویش نیازمند یک زبان معیار است.

بنابر گزارش گروه پژوهش گفتمان و هنر، جناب حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمد آکوچکیان ضمن این‌که« زبان» را گوهر اصیل زمان انسانی معرفی کرد، افزود:

زبان تنها ابزار نیست، بلکه پدیداری «از آن خودکننده» و واسطه‌ای میان چیزها در فرایندهای به‌کارگیری آن‌هاست که امکان‌های عالی وجود انسانی و قابلیت‌های عظیم وجودی وی را پیش می‌کشد. انسان می‌تواند از راه زبان شیوه‌های تازۀ زندگی را تجربه کند و هستن خویش در جهان را شکل دهد و راهبری کند. این شکل‌دهی همان «هنرمندی» است.