هستی‌شناسی زبان هنر

نشست علمی گروه پژوهشی گفتمان و هنر با حضور احمد آکوچکیان، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)، برگزار شد. وی درخصوص هستی‌شناسی زبان هنر تصریح کرد: «زبان» گوهر اصیل هستی تاریخی انسان و گوهر اصیل زمان انسانی را می‌سازد و انسان هستی‌دارْ در باز شدن تاریخی خویش آشکار شدن همین زبان معیار است. زبان، تنها ابزار نیست، بلکه پدیداری «از آن خودکننده» و واسطه‌ای میان چیزها در فرایندهای به‌کارگیری آن‌‌هاست. (همان حمد) که امکان‌های عالی وجود انسانی و قابلیت‌های عظیم وجودی وی را پیش می‌کشد. انسان می‌تواند از راه زبان، شیوه‌های تازۀ زندگی را تجربه کند و هستن خویش را در جهان را شکل دهد و راهبری کند. این شکل‌دهیْ همان «هنرمندی» است. زبانْ خانۀ اندیشه، جنس تجربۀ زیستی و آشکارگی موقعیت است. زبانْ آشکارگی دنیای زیستۀ انسانی بوده و زبان پدیدار انسانیْ همان زبان پدیدار در تغییر است. تجربۀ شرایط، موقعیت و تفسیر آن برای خودْ در یک سامانۀ مفهومی رخ می‌‌دهد که زبان خاص خویش را دارد. «لفظ» عضوی از سامانۀ معناست و «معنا» شبکۀ تفسیری موقعیت است.

دکتر آکوچکیان در جمع‌بند مطالب خویش گفت: زبان عضو مفهومی گفتمان است. یک نحله، شریعت، مشرب، مکتب یا یک مذهب تغییر و مذهب پدیدار انسانی، به‌ناگزیر در نسبت با انواع مخاطبْ مستند انواع گفتمان است.