در نشست اخیر گروه پژوهشی گفتمان و هنر، مفهوم «ارتباط میان هنرمند و اندیشمند» بررسی شد. از منظر دکتر آکوچکیان ارتباط میان هنرمند و اندیشمند بدین معناست که هنرمند حالت بنیادین بازگشت به خویش و به تجربههای خود و خودیشدۀ خویش را نشان میدهد و اندیشمند از پنجرۀ این آشکارگی و فراوری زبانی آن تجربههای زیستی، به هستی انسان، زندگی و هنر میاندیشد. از همین رهگذر، در تعریفی ابتدایی «هنر» آشکارگی زیباشناسانۀ تجربههای خودیشدۀ هنرمند در پیوند با دنیای مخاطب است. آشکارگیْ زبانداری تجربههای زیستی هنرمند ـ مخاطب است. زبانْ نحوۀ هستیدار شدن هستیدار خودآگاه است و زیباییْ معیار هنری بودن یا نبودن بیان تجربۀ خودی در هماهنگی وجود با هدف برگزیده برای زندگی و این دو وجود و هدف با شکل نشانگی است.