اصول شخصیتی آینده نگار راهبردی

در راستای فراهم‌‌سازی آگاهی عمومی و آینده‌‌پژوهی عمومی، یکی از مهم‌‌ترین اقداماتی که لازم است در هر حوزۀ نوپدید علمی به آن توجه شود پرورش نیروهای متخصص است. مستند به کارکرد توسعۀ آگاهی عمومی نسبت به‌ضرورت آینده‌‌نگری آینده‌‌نگاری، تصویر آیندۀ مطلوب و بایسته‌‌های ساخت آینده در حوزۀ آینده‌پژوهی و فعالیت‌های مدیریت آینده‌نگاری استراتژیک، پرورش آینده‌پژوهان یکی از پیش‌نیازها و الزامات اساسی برای توسعه و تکامل این دانش و تحقق انتظارات و اهداف است. دکتر احمد آکوچکیان، استاد راهبر گروه پژوهشی تحقیق و توسعه و مطالعات مبنا، با نظر به فضای شکل‌گیری مدیریت آینده‌نگار استراتژیک منابع انسانی و اهمیت و ضرورت آن تصریح کرد: در طراحی الگوریتم‌های آینده‌‌‌نگاری در سطوح گوناگون یک سازمان، آینده‌پژوهان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار هستند و افزون‌بر گام‌های فرایند آینده‌‌‌نگاریْ ویژگی‌های آینده‌پژوهانی که مدیریت و اجرای فرایند استراتژیک را بر عهده دارند نیز تبیین و تشریح می‌شود.

وی در ادامه گفت: به‌طور کلی می‌‌توان ویژگی‌‌های این افراد را این چنین برشمرد:

ـ داشتن دورنمایی از تغییرات گذشته و احتمالات موجود برای پیدایش آینده‌ای متفاوت با زمان حال در سازمان؛

ـ اعتقاد به این‌که آینده‌اندیشی می‌تواند اثربخشی اقدامات بشری را افزایش دهد؛

ـ ایمان به استفاده از دانش، در تدوین و اجرای سیاست‌‌های مدیریت منابع انسانی؛

ـ برخورداری از هویتی مستقل برای خود به‌عنوان یک آینده‌پژوه مدیریت منابع انسانی؛

ـ باور به مجموعۀ مفروضات مشترک (عام و خاص)؛

ـ دارا بودن اهداف مشترک در حوزۀ مدیریت استراتژیک منابع انسانی و در راستای اهداف عالی سازمان؛

ـ داشتن روش‌ها و سرمشق‌های مشترک در حوزۀ مدیریت استراتژیک منابع انسانی؛

ـ داشتن مفاهیم کلیدی مشترک در حوزۀ مدیریت استراتژیک منابع انسانی؛

ـ داشتن نظریه‌های مشابه دربارۀ رفتار انسان و تغییر اجتماعی؛

ـ جهت‌گیری به سوی اقدام اجتماعی و تصمیم‌گیری آگاهانه با هدف تطبیق با آینده یا کنترل آن؛

ـ استفادۀ گسترده از دانش تخصصی بسیاری از رشته‌ها، متناسب با نیاز پدیدۀ مورد بررسی در سازمان و به خصوص در حوزۀ منابع انسانی؛

ـ دیدگاهی کل‌نگرانه، آن‌چنان که نیازهای اطلاعاتی، اقدام اجتماعی ایجاب کند.

ـ پرداختن به پیامدهای احتمالی تحولات علمی و فناورانه و به‌طور کلی پرداختن به پیامدهای تمامی رفتارهای خواسته و ناخواستۀ بشر؛

ـ وقف شدن برای درک فرایندهای عمومی تغییر، خواه اجتماعی ـ روان‌شناختی و خواه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی یا فرهنگی و ارزش‌های مشترک (مانند رفاه و…).