جناب حجتالاسلاموالمسلمین احمد آکوچکیان در یکی از نشستهای گروه پژوهشهای نظری و مطالعات مبنا، بیان داشت: یک نکتۀ پذیرفتهشدۀ فلسفۀ دینی و معرفتشناسانه آن است که اگر دیانت انبیایی و بهطور خاص، دین اسلام و کتاب خدا، داعیۀ پیشنهاد الگویی برای راهبری رشد ـ توسعه دارند، بایستی منظومه و نظام ادراکی معین پیشرفت (رشد ـ توسعهای) را در چارچوبۀ یک الگوی فلسفۀ هنجارین و پارادایمی و آیندهنگار پیشنهاد کنند که بتواند در ضمن یک نقشۀ جامع، الگوی روزآمد و اجتهادی رشد ـ توسعه را، در انسان و جامعۀ هدف جریان بخشد. به مدد این نظام اندیشهای مبناست که نظامهای وضعیت مطلوب در مدیریت تغییر (چونان نظام تعلیم و تربیت، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و نظام امنیتی ـ دفاعی) بهگونهای خودویژه استنباط و استنتاج میشوند تا به مدد اصول راهبردی ارزشداورانۀ دینشناخت، نوبت به طراحی و راهبری سطوح مدیریت راهبردی رسد.