اندیشۀ ترقی و جایگاه آن در ادبیات قرآنی

بنابر گزارشات دریافت‌شده از مجموعه‌ نشست‌های گروه پژوهش‌های نظری و تحقیقات مبنا استاد راهبر جلسه این بار به موضوع اندیشۀ ترقی و جایگاه آن در ادبیات قرآنی پرداخت. وی تصریح کرد که علم، آگاهی و معرفت‌شناختی معاصر، چشم‌انداز تحلیلی تازه‌ای را به تاریخ معرفت به دست داده‌اند؛ «اندیشۀ ترقی» یا «فکر راهبر به تغییر» این چشم‌انداز تحلیلی جدید است. اندیشۀ ترقی عبارت است از «تکاپوی فکری و اندیشه‌ای روشمند در عرصه‌های گوناگون ادراکی دربارۀ چرایی‌ها و چگونگی‌های پیشرفت و ترقی مداوم و بی‌حدوحصر پدیدار در حرکت جامع (در لایه‌ها و وجوه و عرصه‌های) انسانی در صعود مستقیم از وضعیت موجود به‌سوی وضعیتی بهتر. این رویکرد و این منظر اندیشه‌ای در ادبیات قرآنی همان «اندیشۀ هدایت و راهبری به رشد» است و دین اسلام همان «آیین راهبری به رشد» تعریف می‌­شود. توان پاسخ راهبرنده به چالش‌های نوبه‌نوشوندۀ جهان پیش‌رو، در گفت‌وگوی مقایسه‌ای و انتقادی بین‌ادیانی و بین‌تمدنی با تجربه‌های اندیشه‌ای معاصر، عیار کارآمدی ترقی­‌بخشی یک مکتب داعیه‌دار راهبری تغییر و ترقی شمرده می‌شود. اندیشۀ ترقی، با لحاظ عنصر برنامه‌ریزی راهبردی در فضای هویتی هر ملت ـ دولت، اندیشۀ توسعه‌ای مقبول آن اقلیم محسوب می‌شود.