نشست علمی گروه پژوهش گفتمان و هنر با موضوع «بهرههای پارادایم هنر» برگزار شد. در این نشست، حجتالاسلاموالمسلمین احمد آکوچکیان، استاد راهبر این گروه پژوهشی، حضور یافت و با جمعی از هماندیشان و همپژوهان به بحث و تبادلنظر دربارۀ موضوع نشست پرداخت.
آکوچکیان گفت: «هنر» در افق مکتب برگزیدۀ معنا و زندگی در خاستگاه فلسفۀ دین ـ فلسفۀ هنر مجال حضور پارادایمی دارد.
وی در جمعبند مباحث خویش تصریح کرد: در بنیان فلسفۀ گفتمانی هنر (و ازجمله در نسبت با اندیشۀ دینی، بنیان فلسفۀ دینی هنر)، بنیادیترین عناصر اندیشه (آموزش و پژوهش) و تجربۀ هنر دیده میشود، مانند این مبانی:
ـ پذیرش یا عدم پذیرش هنر دینی: اینکه هنر دینی به تفسیر دین از هنر ارجاع شود یا به سلوک دینداران یا به فرهنگ مذهبی یا به متن کتاب و سنت و گوهر دین؟ و آیا پیشنهاد تجربۀ خودی و زبان خاص آشکارگی آن تجربه از دین انتظار میرود؟
ـ جغرافیای هنر در کلیت الگوی زیستی برگزیده برای زندگی فردی یا در مدل تمدنی (برای مثال، در مباحث فلسفۀ دینی هنر در فرایند آموزش) دیده میشود؛
ـ مفهوم هنر دینی از هنر مسلمانان تفکیک میشود و مقولۀ آشکارگی و تجربۀ خودی به متن آموزههای دین ارجاع میشود؛
ـ در حوزۀ انتظار از دین، تجربۀ هنری در هر دو وجه تجربههای درونی هنرمند و زبان هنر انتظار میرود.