تجربۀ وقت اربعین

وقت اربعین است یعنی چهل روز از اوج رخداد امامت حسینی گذشته است. آیا در این چهل روز فرصت زیارت مرام امامتی، مرام حسینی، مرام ابوالفضل العباسی، مرام زینبی، مرام سجادی و باقری و علی‌اکبری برای باورداران این مرام رخ داده است یا خیر؟ وقت اربعین یعنی اکنون باید بتواند جنس فرصت و موقعیتی عاشورا_کربلا را در میدان فرصت و واقعیت زندگی خویش بروز و ظهور دهد؛ یعنی به خود فرصت داده باشیم تا رسم و مرام حسینی در فکر و دل جان و زندگی ما جریان گرفته باشد. اربعین وقت بازخوانی سرجمع جنس خواسته‌شده، پذیرفته‌شده و به عینیت درآمدۀ زندگی با سنت زیست حسینی است. پس باید در برآیند تجربۀ معنوی اجتماعی و فرهنگی عاشورا_کربلا در همدلی، مسئولیت‌پذیری و ادب در کنار دیگران بودن حتی در لباس و نفَس به سرجمعی از این عهد معیار رسیده باشیم. ازهمین‌رو است که از امام صادق (ع) در کتاب کامل الزیارة، چونان آداب سفر حج آدابی در این سرجمع اربعینی، چونان اخلاق خوش، سخن نیکو، یادکرد بسیار خداوند، رعایت لباس‌های پاکیزه، نماز بسیار، صلوات بر محمد و آل محمد، رسیدگی به نیازمندان اهل مواسات (همدلی و یاری‌رسانی) آموخته می‌شود تا آن عاشورا_کربلای رخ‌نموده عینی زندگی امروزی و معاصری ما باشد.
حاصل این‌که وقت اربعین وقت بازخوانی رسم زندگی خویش بر خط رسم وجودی حسینی و موقعیت عاشورایی ـ کربلایی است. پس ما نیز در عینیت زندگی خویش رسم‌دار اربعینی رسم امامت حسینی، زینبی، سجادی و باقری باشیم.