تدبیر زیستمانی انسان و زندگی

حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر احمد آکوچکیان، استاد راهبر گروه پژوهشی سلامت و سبک زندگی، پس از بررسی زیستمان در مکاتب مختلف تصریح کرد: در گذار از قرائت فلسفۀ وجود متعالیه، فلسفۀ موجود متعالیه جایگاه می‌‌یابد و می‌‌توان از اگزیستانس (به معنای هستی‌‌انسانیِ درافتاده در هستی و گم در زندگی روزانه)‌‌ عبور کرد و از «خودی سالک رشد» رهسپار الگوپذیری انسان کامل محمدی ـ علوی شد و «اوآنجایی» خویش را تحقق بخشید. آموزه‌‌های قرآنی و اوصیاییْ چشم‌‌انداز دیگرگونه‌‌ای را از مکتب هستی‌‌داری انسانی در میان می‌‌آورد. «اگزیستانسیالیسم دین‌شناخت» و «فلسفۀ شدن ـ بودن» مضمون اصیل پارادایم مبنای رشد ـ توسعه است.

وی در ادامه گفت: در این رویکرد خودویژه، انسان از خودش عبور می‌‌کند و به فطرت، ظرفیت‌‌ها، نیازها و ساخت و ترکیب خویش، خودآگاه می‌‌شود تا به جهان دررسد، درک بلاواسطه‌‌ای که کلید شناخت و تغییر جهان و هستی است. مبتنی بر این ادراک از انسان نوبت به جهان می‌‌رسد. آدمی از هستی محدود و محکوم خویش به نظام‌‌مندی عالم و هستی نامحدود و هستی‌‌ساز می‌‌رسد و این‌‌گونه ایمان می‌‌آورد و مقولاتی چون زیبایی در جهان، هدف‌‌داری هستی، معناداری و مرحله‌‌داری آن در میان می‌‌آید.