«تفقه در دین»، منظومۀ دانشی مدیریت انسان‌نگر رشد

قابلیت پیشرفت (رشد ـ توسعه) انسانی، نشان‌گر ماهیت، وجوه و ابعاد و سطوح و ژرفای وجودی انسان‌ها است. در گزارش پژوهش‌های نظری و مطالعات مبنا، استاد محترم جناب احمد اکوچکیان ضمن تبیین این مطلب، بیان داشتند عقل و وحی و در برآیندگیری روش‌مند آن دو، سنت اهل بیت علیهم السلام، آن هم به طور خاص در آموزه‌های نیایشی، گستره و ژرفای امکانی و وقوعی این دو وجه نظری و کاربردی پیشرفت را تفسیر و تدبیر می‌کنند؛ بدین‌سان ماهیت وجودی آدمی، همان ساحت و ژرفای امکانی و وقوعی پیشرفت آدمی است. چیستی و چگونگی رشد ـ توسعۀ انسانی، چیستی و چگونگی اوست؛ ساحات انسان‌نگر آموزه‌های دین در این چشم‌انداز دانسته‌تر می‌شود و بر همین اساس دریافته می‌شود که «تفقه در دین»، منظومۀ دانشی مدیریت انسان‌نگر رشد بوده و ولایت‌مند تغییر است.