حکمت در نظام‌های اندیشه‌ای

«حکمت» موضوع یکی از نشست‌های گروه پژوهش‌های تفسیری در دی‌ ماه سال جاری بود. در این نشست، آقای دکتر احمد آکوچکیان تببین کرد: «حکمت» همان سودای عالمان عاملِ مصلح است، همان اصل معرفتی است كه «ارسطوییان» و «مشائیان» فصلی از آن را با «عقل حصولی» دریافته‌اند، اما از كل آن و روح زندگی‌ساز آن حظی نبرده­‌اند و «افلاطونیان» و «فلوطینیان» و «اشراقیان» نیز فصلی دیگر را با «عقل اشراقی» و «اهل عرفان» نیز فصل «قلبی» آن را برداشته‌اند و آن را همان «كل» گمان زده‌اند. این حکمت جامع همان معرفت مقصودی است كه در سطحی ابتدایی، اما نسبتاً جامع‌نگر «مكتب متعالیۀ صدرای شیرازی» بدان پرداخته است. با وجود این ازآن‌رو كه «عقل» را از «ارسطو» و «ابن‌سینا» و «اشراق» را از «فلوطین» و «سهروردی» آورده است و حلولی در منطق و روش‌شناسی و نظام ادراكی قرآن و به‌ویژه متدولوژی تفصیلی اهل‌بیت مصطفی (صلی الله علیه و آله) نداشته و كشف تامی از آن متدولوژی نكرده است، محروم از آن حکمت و دانایی اصیل قرآنی است.