دریافت سیستماتیک تعالیم دین، عرصۀ پویایی اجتهاد

آقای دکتر احمد آکوچکیان در یکی از آخرین نشست‌های گروه پژوهش فقه و حقوق، به بررسی تعریف اجتهاد پرداختند. بنا بر گزارش این گروه، در این نشست، تعریف اجتهاد این‌گونه به تعریف آمد: اجتهاد، کوشش در پژوهش از مسئله‌های پیش روی اندیشۀ دینی و برقراری سازگاری و نسبت‌دادن راهبرانۀ اصول ابدی دینی با امور متغیر عینی است. عرصۀ پویایی اجتهاد، همان دریافت سیستماتیک تعالیم دین و شناخت دینی امور عینی و جریان بخشی این آموزه‌ها در عینت مزبور در  حوزۀ تحقیق و مدیریت انسانی با رویکرد گذار از حقیقت دین به تحقق دین است. گسترۀ جامع این فرایند اندیشه‌ای، همان «تفقه در دین» است. فرایند تکاپوی اجتهادی در عرصۀ تفقه در دین، یعنی اندیشه‌ورزی در سازگاری و نسبت‌دهی امور متغیر عینی با اصول ثابت راهبری دین‌شناختی فرایند تغییر است. عرصۀ جامع پویایی اجتهاد، همان عرصۀ تفقه در دین است.