زبان، به‌مثابۀ آشکارگی زیباشناخت تجربۀ باطنی

بنا بر گزارش گروه پژوهش گفتمان و هنر، جناب حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمد آکوچکیان در یکی از نشست‌های این گروه، دربارۀ زبان و تجربۀ زیست اگزیستانسیال، چنین بیان داشت:

تجربۀ زیست اگزیستانسیال، در زبان، به‌مثابۀ آشکارگی زیباشناخت تجربۀ باطنی، بازتفسیر می‌شود. زبان به نقل از هایدگر نه تنها خانۀ اندیشه، بلکه خود اندیشه و خود ایده است، نشانۀ زندگی است، خود زندگی است و این امر، مفروض آغازین است، زبان نشانۀ هستی‌داری خود، ترجمان و بلکه عین نوع هستی‌داری است. «اسم (نماد چیزها)» که هم ذات، هم صفت و هم فعل است، تبلور این نشانگی و آشکارگی است. زبان، تنها آشکارگی «خود روان‌شناختی» نیست؛ بلکه پدیداری «خود جمعی» و «خود ملی» و حتی «خود سازمانی» و رسم زیست آن‌ها نیز هست.