«عاشورا ـ کربلا» نظام تربیتی عظیمی را به دست میدهد که اهداف، شکلها، روشها و مراحل تربیت، الگوهای تربیتی، و عناصر و مبنای نظام تربیتی دین را در خود دارد. این نظام تربیتیْ هم تفسیری خالص و توانمند از نظام تربیتی دین به دست میدهد و هم این تفسیر را در نمونههای عینی تربیتیافتۀ عاشورایی پیشنهاد میکند.
همۀ زندگی زینب کبری را پیش و حین و پساز آن رخداد، پرورندۀ بینش و شناخت و شعور خود دریابیم و در باور خویش بپذیریم که آن آموزگار چونان دیگر عاشوراییان در خط مستمر زیستی خویش و ازجمله در هنگامۀ کربلا بر گونۀ خاصی زندگی داشتند و دارای ساختار و محتوای شخصیتی خاصی بودند که آنگونه مرگ خویش را انتخاب کردند و پذیرا شدند تا با مرگ خویش نیز راهبر بشریت بهسوی دیانت و آدمیت باشند.
نهضت عاشورا فراخوان ماست به باورداشت زن معیار و نیز شیعۀ پنجاه و پنج سال زندگی زینب بودن. آنگونه که او زندگی داشت در آن راستا و راه زندگی کنیم و با او نیز و همچون او و در راه او، از زندگی و مرگ خویش نیز وسیلهای بسازیم تا ادامۀ جریان بالندگی خویش و تربیت جامعۀ خویش تأمین شود و دشمنسوز باشد و همراهساز.
زینب کبری پیامآور زندگانی مصطفایی، مرتضایی، حسنی و عاشورایی است. بانویی برای آموزگاری همۀ زندگی!
به قلم احمد آکوچکیان