گروه پژوهش تفسیری، در نشست پیشین خود، به گفتگو دربارۀ جایگاه روششناسی پیشرفتشناخت تفسیری در فرآیند و نظام جامع تحقیقات قرآنی پرداخت. در این راستا، در نتیجۀ این گفتگو چنین بیان شد که با تعیین جایگاه روششناسی پیشرفتشناخت تفسیری، در اولین سطح نگرش، اندیشه و دانش تفسیر در خاستگاه معرفتشناختی خویش، بر بنیان اندیشۀ دینشناخت جامعنگر رشد یا «تفقه در دین»، سامان روششناخت میگیرد تا مبتنی بر خاصّۀ اصلی کتاب الهی (قرآن)، یعنی هدفمندی رو به حیات برتر یا هدایت به رشد، جهتگیری استنباطی درست خویش را بیابد. بنیان روششناختی مزبور، رویکرد تولید دانش تفسیری را معین میکند.