مبانی انسان‌‌شناسی پیشرفت و گسترۀ حضور زوایای آن

«قابلیت پیشرفت (رشد ـ توسعه) انسانی نشانگر ماهیت وجوه و ابعاد و سطوح و ژرفای وجودی اوست.» بحث آغازین نشست اخیر گروه پژوهشی علوم انسانی و بینارشته‌ای مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد) بود. در ادامۀ این بحث، استاد راهبر جلسه، دکتر آکوچکیان، افزود:

عقل و وحی و در برآیندگیری روشمند آن دو، سنت اهل‌‌بیت (علیه‌السلام) آن هم به‌طور خاص در آموزه‌‌های نیایشیْ گستره و ژرفای امکانی و وقوعی جریان رشد را تفسیر و تدبیر می‌‌کنند. بدین‌سان ماهیت وجودی آدمی همان ساحت و ژرفای امکانی و وقوعی پیشرفت آدمی است. چیستی و چگونگی رشد ـ توسعۀ انسانی چیستی و چگونگی اوست. ساحات انسان‌‌نگر آموزه‌‌های دین در این چشم‌‌انداز دانسته‌‌تر می‌‌شود و بر همین اساس دریافته می‌‌شود که «تفقه در دین» منظومۀ دانشی مبنای مدیریت انسان‌‌نگر رشد و ولایتمند تغییر است و از این رهگذر معلوم می‌‌گردد که سامانۀ علوم انسانی رشدنگر مستند به همین مبانی انسان‌‌شناخت پیشرفت شکل می‌‌گیرد و عرصه‌‌ها و وجوه دکترین انسان‌‌نگر نظام مدنیت اسلامی در این راستا منقح می‌‌شود و در‌نهایت، نظام انسان‌شناخت جریان تفقه در دین در عرصۀ علوم انسانی با این رویکرد رشدنگر،  این‌گونه به روشنی می‌‌گراید. در فرازهای یادشده، گام‌به‌گام سطوح تازه‌‌ای از مبانی انسان‌‌شناسی پیشرفت و گسترۀ حضور زوایای آن گشوده می‌شود.