یکی دیگر از سورههای در دستور کارگروه پژوهش تفسیری، سورۀ آلعمران است که به «مدنیت رشد در تداوم خط تمدنی» میپردازد. این سوره ۲۰۰ آیه دارد و در مدینه نازل شده است. بهگفتهٔ برخی مفسران، این سوره در خلال جنگ بدر و جنگ احد، یعنی سالهاى دوم و سوم هجری، نازل شده است و بخشى از حساسترین دوران زندگى مسلمانان را در صدر اسلام نشان میدهد.
این سوره با ساختار تقریبی نزدیکی با سورۀ بقره، ویرایش دیگری از همان ساخت را به دست میدهد. با دو سورۀ بقره و آلعمران میتوان دو الگوی پایۀ رشد در تبیین نظریۀ مرجع رشد و بر این بنیان، مدنیت درونزای انبیایی در رویارویی با یهود و نصرانیت ایدئولوژیک تاریخ را مرور کرد.
سورۀ آلعمران، سورۀ فراخوان گذار پسانصرانی به حقیقت دین و حیث تحققی این مکتب زیستمانی ـ تمدنی در رفتوبرگشت با عینیت اجتماعی و تاریخ است؛ همچنین ارائهدهندۀ ویرایش فلسفۀ دینی الهیات تمدنی و تمدن الهیاتی است.