7:52 بعد از ظهر
20 اردیبهشت 1403

نظام زبانی زیباشناسانه هنرمند

«تجربۀ هنری» جریان گذار شخصیت و سبک نسبی برگزیدۀ هنرمند در چارچوبۀ یک نظام زبانی زیباشناسانه است. دو فصل تحلیلی این تجربه یکی جریان وجودی هنرمند در فصل خودآگاه آن و دیگری نوع زبان­‌دارسازی این تجربه مبتنی‌ بر معیارهای خاص زیباشناختی آن است. آموزه‌­های نیایشی به این هر دو سرفصل تحلیلی تجربۀ هنری پوشش می­‌دهند. روش زیستی ـ زبانی تجربۀ باطنی پیشنهادی آموزه‌­های نیایشی می‌­تواند مستند تجربه­‌های عظیم باطنی ـ هنریِ اهل تجربۀ هنری باشد. تجربه­‌هایی که زبان زیباشناسانۀ خاص خویش را یافته‌­اند و در ادبیات عرفانی، کارکرد خویش را به آزمون گذاشته‌­اند. نکتۀ افزون­‌تر آن­‌که این دو عنصر تحلیلی و مفهومی تجربۀ هنر با ملاحظۀ مدیریت موقعیت در هرکدام از نیایش‌­های آموختۀ اهل‌بیت (علیه‌السلام) با نوعی تجربۀ خاص در موقعیت همراه شده است. از این رهگذر، هنرمند می­‌تواند تجربۀ زیستی در موقعیت خاص خویش را نیز با این آموزه‌­ها داشته باشد.