گروه پژوهش گفتمان و هنر در نشست پیشین خود به موضوع تعریف هنر و حکمت هنر پرداخت. در این نشست، هنر، آشکارگی زیباشناسانۀ تجربههای خود و خودی شدۀ هنرمند ـ مخاطب دانسته شد؛ یعنی تجربهای مبتنی بر دو رکن معنایی، یکی تجربۀ خودشدگی تا خودبودگی هنرمند ـ مخاطب و دیگری زبانداری این تجربه و آشکارگی زیباشناسانۀ آن بهمدد یکی از انواع زبان، چونان زبان کلمه و کلام در ادبیات، نقش و رنگ در هنرهای تجسمی، فضاهای درونی و بینابینی در معماری و شهرسازی، صدا و صوت در هنرهای موسیقایی و حرکت و اطوار در هنرهای نمایشی است.
در ادامه، استاد راهبر این پروژه، جناب حجتالاسلاموالمسلمین احمد آکوچکیان، حکمت هنر را اندیشۀ مبنای جنس بالغ تجربۀ هنری، بیان کردند سپس دو پرسش پیش روی حکمت هنر را چنین مطرح کردند: اندیشۀ مبنا دارای چه ساختار معرفتشناختی است؟ و اقتضای آن هستیشناسی انسانشناخت، چه مکتب اندیشهای در هنر است؟