وقت روشن‌بینی مبنا برای تجربۀ معنا و امامت معیار

نخستین نشانۀ امامت فاطمی ـ علوی در تدبیر آینده‌نگار راهبردی خلقْ اینک از میان جهان برآمد و در غریب‌ترین وقت دین محمدی، تداوم‌بخش جهان ممکن دینی شد. خط نفاق، خیانت و جاسوسی و خوارج در اوج است و خط اموی شکل گرفته و او تنهاست! او آموزگار این درس بزرگ است که: «در اوج غربت و توطئه چگونه می‌توان راست و راهبر و سربلند زیست؟»

به روش زندگی امام حسن مجتبی بسیار بیندیشیم. «حسن مجتبی» پاکی و زیبایی برگزیده در متن تجربۀ معنای زندگی است. در اوج سیاهی‌ها، حتی در میان نزدیک‌ترین کسان خود نیز می‌توان برقرار رسم سپیدی معنی‌دار زندگی بود.

غربت وقت رحلت مصطفای رسول دوباره رخ داده است و این پهلوان علوی و فاطمی روش مدیریت این موقعیت را می‌آموزد، جنسی از مدیریت موقعیت که عاشورا ـ کربلا نماد آن است و سازندۀ عناصر انسانی و زمینه‌ساز رخداد این موقعیت «حسن مجتبی» است. غربت آن آموزگارْ جان را به بیداری عاشورا ـ کربلاآفرین می‌رساند تا فرصت معنی‌داری سجادی و دانایی‌آفرینی باقری برآید.

امامت این آموزگار سپید نوشمان باد!

شاگرد این مرام بلند

احمد آکوچکیان