به گزارش دبیر گروه پژوهشهای نظری و مطالعات مبنا، حجتالاسلاموالمسلمین احمد آکوچکیان با حضور در نشست اخیر این گروه پژوهشی به بحث و تبادلنظر درخصوص کارکرد فقه در دین پرداخت. وی ابتدا به تعریف «تفقه در دین» پرداخت و گفت: تفقه در دین سامان و نیز نظام جامع ادراکی رشد است و شامل سامانۀ جامع ادراکات حضوری، حقیقی و اعتباریِ معطوف به فرایند پیشرفت (رشد ـ توسعه) و به این قرار، علوم و دانشهای برآمده از تکاپوی آنها است.
وی همچنین درخصوص روششناسیهای این منظومههای ادراکی تأکید کرد: روششناسی پیشرونده و بازخورندۀ پردازش الگوی پیشرفتْ دو منظومۀ گزارههای حقیقی و اعتباری از سطح مبانی نظری تا الگوی وضعیت مطلوب و الگوی سطوح کاربردیِ ـ توسعهای را در چارچوبۀ این منظومۀ ادراکی رشد سامان میبخشد.
آکوچکیان در پایان این نشست پساز جمعبندی مباحث گفتوگو تصریح کرد: تفطن به این نکته نیز شایسته است که متکی بر خاستگاه معرفتشناختی اندیشه و دانش دینشناختی رشد یا تفقه در دینْ مرز میان اندیشه و دانش دینی با اندیشه و دانش جهان مسلمانی معین میشود و بایستی میان این دو جریان شناختی و دانشی تفکیک قائل بود. این به آن معناست که لزوماً آنچه در فلسفۀ مزدوج اسلامی یونانی ـ سینوی و فلسفۀ مزدوج ایرانی، یونانی، اسلامی و اشراقی آمده است لزوماً اینهمانِ با آموزههای دروندینی نیست.