کتاب کریمْ کتاب هدایت به رشد است که نه فقط در توصیف دین و نمایۀ اعلامی آن، بلکه در متن آنْ سطوح پارادایمی تا گفتمانی، کل جامع و منظومۀ قابل‌دسترسی را پیش‌روی انتخاب آدمیان می‌گذارد که بتواند مستند فراوری نظام تولید علم، نظام دانایی و تصور اجتماعی (فرهنگ)، نظام توسعۀ دانش‌بنیان و نیز ساحت گفتمانی و تجربۀ هنری باشد. پژوهش‌گر مسئله‌گرای پیشرفت، در گام آغازین خود، نیازمند یک «کل مفهومی» است که در رفت‌وشد مستمر با فهم تفصیلی «جزء به کل» و «تنزیلی» می‌تواند آن کارکرد جهت را تضمین کند. این رویکرد تفسیری رویکرد تازه‌ای است که البته حاجتمند نقد و اصلاح و تنقیح و تتمیم و تکمیل است. روش‌شناسی تفسیر با این رویکرد پیشنهادی وارد روزنۀ تاریخی تازه‌ای از تاریخ فکر دینی می‌شود.
بنابراین به یک نظام اندیشه‌ای در تحلیل تفسیری قرآن کریم با ایدۀ محوری «اندیشه برای ترقی» به‌منظور «راهبری تا رشد» و برای گذار از سطح مباحث مرسوم تفسیری در تبیین آموزه‌های دین نیاز است که بتواند به‌مثابۀ دانشی برای رشد رهسپار رویکرد توسعه‌ای شود تا «دانش راهبری برنامه‌ای رشد» و مستند حاکمیت مدیریت دین‌شناختی راهبردی تحقیق و توسعه ملی باشد.
با این رویکرد، برگزاری کارگاه‌های آموزشی ـ پژوهشی «تفسیر هدی» به‌عنوان مدخلی بر دو منظومۀ تفسیر «رشد» و تفسیر «آینده‌نگاری راهبردی (تنزیلی)» در دستور کار گروه پژوهش تفسیری قرار گرفته است.
