گروه «پژوهشهای نظری و مطالعات مبنا» در نشست پیشین یکی از پروژههای خود، به ضرورت انسانشناسی در پیشرفتپژوهی پرداخت. در این راستا، جناب حجتالاسلاموالمسلمین احمد آکوچکیان، هرگونه پیشرفتپژوهی و هر امر تدبیری در عرصۀ دینپژوهی و دینورزی و نیز از جمله بسط حوزههای دانشی و گسترش معارف بینرشتهای در علوم انسانی، معارف اسلامی و دیگر حوزههای علوم پیوسته با امر پیشرفت انسانی را وامدار تصویر روشنی از کیستی پیشرفتشناخت انسان بیان کرد.
ایشان در ادامه بیان داشت: حوزۀ انسانشناسی در فصل مشترک همۀ علوم و از جمله و بهطور خاص معارف بیروندینی (علوم انسانی)، معارف دروندینی (علم کلام، اخلاق ، عرفان، فقه و…) و از زمره مبانی نظری و پارادایمی الگوی دینشناخت رشد ـ توسعه است؛ بهگونهای که در سرجمع تاریخ همۀ این علوم، برآیند انسانشناخت آنها، قابل پیجویی است. رویکرد به پردازش الگوی دینشناخت رشد ـ توسعه و دینورزی در فصل مشترک فلسفۀ دینی آنها نیز پیش از گذار به تبیین حقیقت دین و انتظار از دین، وامدار این انسانشناسی جامعنگر است.