گروه پژوهش تفسیری، در یکی از نشستهای خود، معنای «تربیت» را به نقد و تحلیل گذاشت. در این نشست چنین مطرح شد: مبتنی بر آموزههای اوصیایی در عیار قرآنی، «تربیت» یعنی جهتدهی و راهبری جریان تحول ابعاد یادشدۀ وجودی انسان رو به آرمانهای برگزیده (و از جمله آرمان رشد)، در قالب و چارچوب یک سیستم و سامانۀ نظاموارۀ معین و بهتعبیری دیگر، تربیت، شکوفانمودن استعدادها و قابلیتهای وجودی انسان ـ قابلیتهای شناختی، احساسی، رفتاری و اجتماعی انسان ـ رو به جهت برتر و وجود برتر الهی است.