چیستی گوهر زبان

بنا بر گزارش گروه پژوهش گفتمان و هنر، استاد راهبر یکی از پروژه‌های این گروه، به پرسش از چیستی گوهر زبان پرداخت و در این راستا بیان داشت: این گوهر یک فعل است، زبان چون راه، چون بلوغ تا اوج هستی‌داری و خودشدن، یک فعل و بلکه خود فاعل است. گوهر زبان معیار، به جاودانگی و دگرگون‌ناپذیری پیام و هستی‌دار مطلق بازمی‌گردد و به «ایده» می‌رسد، از این سو نیز، برای آدمیان، تداوم هستی‌داری، در جریان بلوغ است. زبان معیار، در یک زمان تماماً کیفی و به‌تعبیری «تاریخ‌بودگی خودفعال» نازل می‌شود و جریان می‌یابد و می‌تواند هم «زمان امر انسانی» را شامل شود و سرشارتر از هرروزگی انسانی باشد و از این ره‌گذر، همچون رویدادی از آن خودکننده برای آدمیان، گذشته، با آینده پیوستگی خاص پیدا کند و ترجمان فراانگیزه‌های رشد باشد. انسان در این رویداد از آن خودکنندۀ زبانی پدیدارها، یک تنه، یک موجود جمعی، یک ملت و یک امت است. این است که انسان با زبان معیار، موقعیت تاریخی و هویتی و فرهنگی خویش را می‌یابد و زبان، تنها آشکارگی «خود روان‌شناختی» نیست؛ بلکه پدیداری «خود جمعی» و «خود ملی» و حتی «خود سازمانی» نیز هست.