گروه پژوهشهای نظری و مطالعات مبنا در یکی از نشستهای خود با راهبری استاد محترم جناب آقای آکوچکیان به این موضوع پرداخت که تفقه در دين، مستند توسعۀ درونزا، يعنی فرآيند توسعۀ مبتنیبر قابليتهای درونی و منابع هويتی خويش در عين توجه به فرصتهای بيرون سيستم است. ظهور این نظام جامع ادراکی رشد ـ توسعهای، در عرصۀ سازوکارهای جریان قدرت در مدنیت معاصر اسلامی، مقولۀ «اقتدار» را در ميان میآورد. اقتدار يعنی «حق چشمداشت اطاعت از نظام مدیریتی» و به مثابه هدف نظريههای الزام سياسی ـ يعنی اينكه چرا بايد از مدیریت حاکم و دولت اطاعت كنيم ـ است.