گروه پژوهش سلامت و سبک زندگیْ جهتبخشی شرایط و موقعیتها در راستای اسمای فعل خداوند را «تدبیر رشدآفرین موقعیتها» معرفی کرد و در آخرین تحلیل نشستهای خود چنین ارائه کرد: هستی هدفدار سنتمند متجلی در هر موقعیتی با هدفداری انسانی پیوند میخورد و معنیداری موقعیتها آغاز میشود. سطح معنایی این موقعیت تابعی است از سطح هدفداری و جهتگیری انسانی و به تعبیری تابعی است از سطح عبودیت انسانی، عبودیتی که خود را در ارتباطات انسانی با خویش، با خدای خویش و با طبیعت، جامعه و تاریخ جهت میبخشد. از این رهگذر، نظریۀ مدیریت موقعیت با نظریۀ گفتمان معنیداری زندگی نسبت وثیقی مییابد.