استاد احمد آکوچکیان در نشست اخیر گروه پژوهشی تحقیق و توسعه و مطالعات راهبردیْ دربارۀ مدیریت آیندهنگار راهبردی منابع انسانی تصریح کرد: امروزه بر همگان مشخص شده است که در قرن بیستویکم یعنی قرنی که مقارن با محیط رقابتی، جهانی شدن و تغییرات مداوم بازار و فناوری است، ضمن دگرگونی مفاهیم مدیریت منابع انسانی و تبدیل آن به مدیریت استراتژیک منابع انسانی برای مقابلۀ خردمندانه با چالشها و نیازهای پیشرو ناگزیر باید به استقبال نوعی تجدید روششناسی و تغییرات گسترده و متنوع در آیندهنگاری مدیریت استراتژیک منابع انسانی رفت. به راستی ایدۀ مدیریت آیندهنگار راهبردی در عرصۀ منابع انسانی چیست و روششناسیهای برجستۀ آن کداماند؟ «آیندهنگاری» فرایندی نظاممند، مستند به اطلاعات نگرشساز و معطوف به آینده، در افق میانمدت یا بلندمدت است که چنانچه در کانون توجه مدیریت استراتژیک منابع انسانی یعنی ایجاد ارتباط و هماهنگی میان سیاستها، فعالیتهای منابع انسانی و استراتژیهای سازمان قرار گیرد، تصمیمهای امروز و اقدامهای پیشبرندۀ بههمپیوسته را هدف میگیرد و تدبیر بهینه میکند.
وی افزود: گسترۀ آیندهپژوهی و مدیریت آیندهنگار راهبردی در چشمانداز اندیشۀ دینشناخت پیشرفتْ از سطح قدرت سخت به قدرت نرم روی میکند و خود را به مدیریت منابع انسانی معطوف میدارد و بر ویژگی خلاق عناصر انسانی نظام مدیریت راهبردی تأکید میورزد. «انسانشناسی توسعه» در این عرصه گسترۀ بازتعریف این ویژگیهاست تا از این رهگذر، رکن انسانشناخت نظریۀ «ملت ـ دولت» در افق الگوی «امت و امامت» منقح شود.