بینش سیستمی به اندیشۀ حیات، اندیشۀ پیشرفت

دستیابی به چارچوب نظام‌مند یگانه‌ای برای فهم ساحت وجودی برای پدیدار زیست‌‌مند انسانی و اجتماعی و مشارکت در راهبری تغییر و حیاتْ نیازمند چشم‌انداز و نظریه‌ای جامع، شامل نظریۀ سیستم‌های زنده،‌ بینش به تکاپوهای غیرخطی و نظریۀ پیچیدگی نظام‌‌وارۀ حیات است. دکتر احمد آکوچکیان با بیان این مطلب در جمع‌ هم‌پژوهان گروه پژوهشی تحقیق و توسعه و مطالعات راهبردی اذعان کرد: این نظریۀ جامع و فهم نظام‌مند حیات که منجر به اهتمام به پیشنهاد یک الگوی راهبری متناسب با این نگرش می‌‌شود و نیز به‌طور خاص تعمیم‌پذیر به گسترۀ اجتماعی راهبری برنامه‌مند (توسعه) آن است در گروی ترکیب چهار نگرش دربارۀ‌ حیات و سیستم‌های زنده ـ به‌طور کل ـ و پدیدار انسانی ـ به‌طور خاص ـ است:

1.«چشم‌انداز الگوی سازمان»‌ یا نگرش به شکل: یا نوع روابط میان اجزای سیستم که ویژگی‌های اساسی سیستم را تعیین می‌کند؛

2.«چشم‌انداز ساختار» یا نگرش به ساختار ماده: تجسم پدیداری از الگوی ساختاری سیستم، مانند پدیدار انسانی یا یک شیء؛

3.«چشم‌انداز فرایند» یا نگرش به فرایند حیات که فرایند تجسم و تحقق آن پدیدار است؛

4.«چشم‌انداز معنا» یا نگرش به نقطۀ هدف و جهتی در توجیه چرایی و فلسفۀ وجود آن سیستم.