ماهیت تجربۀ دینی هنر

عیار حقیقت هنر دینی همان حقیقت قرآن کریم است که بالغ‎ترین زبان آشکارگی تجربۀ زیست خودی آدمی است. حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر احمد آکوچکیان با اشاره به این مطلب در جمع هم‌پژوهان گروه پژوهشی مبانی نظری و مطالعات مبنا و گروه پژوهشی گفتمان و هنر افزود: قرآن کریم و حدیث اهل‌‌‌‌بیت (ع) و به‌طور خاص نیایش اهل‌‌‌‌بیت (ع) ـ در اوج امکان زیباشناسانۀ زبانداری تجربه‌‌های عارفانۀ وجود ـ بالغ‌‌ترین و کامل‌‌ترین سطح ممکن تجلی زیباشناسانۀ زبانی خداوند به میزانی است که بشر مخاطب، مجال فهم آن آموزه‌‌ها و عبور از ظاهر آن به باطن را دارد.

وی در ادامۀ مباحث خویش گفت: قرآن کریم نهایت ممکن امکان زیباشناسانۀ زبانداری تجربۀ باطنی و روش‌‌شناسی این زبانداری را آموخته است. پس با نظر به این تعریف مبناست که «هنر دینی» آشکارگی آیین‎مند (در بینش، ارزش و روش) زیباشناسانۀ فرایند بلوغ خودی یا تجربه‎های بالغ زیستیِ آدمیان مستند به آیین دین‎شناختی بلوغ و تجربۀ زیستی هنرمند ـ مخاطب است. دو رکن دین‌‌شناختی تجربۀ هنری عبارت است از: جنس رو به بلوغ تجربۀ زیستۀ آدمی و نیز نوع و سطح رو به بلوغ آن آشکارگی زیباشناسانه.