اوصاف هنرشناخت نیایش قرآنی ـ اوصیایی

پژوهشگران گروه پژوهش گفتمان و هنر در یک نشست علمی به بررسی اوصاف هنرشناخت نیایش قرآنی ـ اوصیایی پرداختند. دکتر احمد آکوچکیان، استاد راهبر این گروه پژوهشی، دربارۀ موضوع این نشست اذعان کرد: اوصاف و ویژگی‌‌های برجستۀ هنرشناخت نیایش قرآنی ـ اوصیایی ازجمله عبارت‌اند از:

1.بالغ‌‌ترین سطح ممکن تجربۀ باطنی یا تجربۀ خود و خودی‌شدۀ ممکن انسانی در تجربۀ زیستی پیشنهادی نیایش الهی در دسترس قرار می‌‌گیرد؛

2.نظریۀ حکمت الهی در دو سطح حکمت نظری و حکمت عملی در آموزه‌‌ها و تجربه‌‌های نیایشی جاری است. بدین سان نیایش قرآنی ‌‌ـ اوصیایی دربردارندۀ ژرف‌‌ترین آموزه‌‌های حکمت ‌‌هنر است. این مشرب و منطق اندیشه‌‌ای در مرز معینی با حکمت ارسطویی هنر، فلسفۀ اگزیستانسیال هنر، فلسفۀ مدرنیستی هنر و حتی فلسفۀ شرقی هنر است؛

3.زبان نیایشْ زبان حِکمی‌‌ هنر با همۀ اوصاف گفتمانی حکمت انبیایی هنر است. نظریۀ زبانی نیایش انبیایی گزارشگر این نکتۀ فخیم است که زبان نیایشْ خانۀ حکمت قرآنی‌‌ ـ الهی است و بلکه زبان نیایشْ نفس حکمت انبیایی است؛4.

4.فرایند تجربۀ درونی ـ زبانی نیایش ماهیتی فرازمانی ـ مکانی، فراموقعیتی، فراهنرمندی ـ مخاطبی، در مدیریت موقعیت و عینیت زمان ـ مکان امر انسانی یا قدر انسانی و بالغ‌‌ترین سطح ممکن ارتباط هنرمند ‌‌ـ مخاطب را دارد؛

5.ظرفیت جریان تجربۀ نیایشی، در همۀ زبان‌‌های هنر، نسبت این تجربۀ خاص را با دیگر زبان‌‌های هنر نسبتی طولی ساخته است، حال‌آن‌که دیگر زبان‌‌های هنر، چونان زبان شعر، زبان هنرهای نمایشی، هنرهای تجسمی و زبان هنرهای معماری و شهرسازی، درعرض یکدیگرند. بدین سان تجربه‌های نیایشی می‌‌توانند در همۀ زبان‌‌های دیگر هنر به معرض آزمون درآیند و به‌تناسب قابلیت‌‌های بالقوۀ خویش واگوی فصلی از تجربۀ نیایشی باشند.