جریان دین‌شناخت تجربۀ هنر

دکتر احمد آکوچکیان، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)، در گفت‌وگو با هم‌پژوهان گروه پژوهش‌های علوم انسانی و بینارشته‌ای با اشاره به این‌که گفتمان دین‌‌شناختی هنر به استناد نسبت هماهنگ عقل و وحی در چارچوبۀ ایدۀ کلان «تفقه ‌‌در ‌‌دین» و در فرایند مهندسی فکر دینی، طراحی و بازپرداخت می‌شود گفت: عقل و وحی در نسبتی هماهنگ در مرحلۀ سنت و سلوک زیستی آدمی و ازجمله آشکارگی نوع تجربۀ خودی جلوه‌گر می‌شود.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: بدینسان فرایند آن حکمت قرآنی در تجربۀ وجودی سالک شکل می‌‌گیرد و زباندار می‌‌شود:

1.در گامی: علم حضوری را در خودی خویش تجربه کردن و زیستن؛

2.و بر بنیان آن ادراک حضوری، فراوری دانش‌های حصولی در نسبت با یکدیگر و در یک نظام جامع ادراکی معطوف به رشد ـ توسعه، به‌همراه لحاظ عنصر خودآگاهی در متن آنان و با تکبیر حضرت حق در خویش و با ذکر (در افق دید و دل و سلوک داشتنِ همواره) همراه شدن، و خواهانی‌ها و نیازهای خودآگاه خویش را سلیس‌تر و صادق‌تر داشتن؛

3.و تکاپوی جان با این جریان عظیم شناختی: یک جا خواهانی رویش خویش و خلق و بلوغ این خواهانی یعنی همان عاشقی و بغض جهت‌‌دار مثبت (ایمان) و با سلوکی از سر آن بینش و شعور و خواهانی و ایمان و از سر شکر و حمد، همۀ دادن‌ها و ندادن‌های خداوند و داشته‌ها و نداشته‌ها، خوشی‌ها و ناخوشی‌ها و … و در کورۀ بلا و ابتلاء نشستن را سماع خویش دیدن و دم‌به‌دم پالیدن و باورداشت خشوع و خضوع و وَجلَت تا آنجا که آرام‌آرام دیدن‌ها و دیدارها رخ ‌نمایند و در لابه‌لای بینش‌ها و شعورها، اندیشه‌ها و ذکرها، حس‌ها و برائت‌ها و موالات‌ها و کردارها، دیدن‌ها و دیدارها تازه و تازه‌تر شوند و دانایی و خرد سرزنند.