الگوی بومی مدیریت دانش دین‌شناخت؛ طراحی نظریۀ درون‌زای دانایی در هندسۀ جهان ایرانی

در ادامۀ نشست‌های علمی ـ راهبردی مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)، جلسه‌ای با محوریت «امکان‌سنجی طراحی بومی مدیریت دانش در چارچوب جهان ایرانی» در گروه‌های پژوهشی نظری و مطالعات مبنا و تحقیق و توسعه و مطالعات راهبردی برگزار شد. این نشست به بررسی چیستی و چگونگی پیدایش الگوهای بومی مدیریت دانش دین‌شناخت در منظومۀ فکری جمهوری اسلامی اختصاص داشت.

در این جلسه، تأکید شد که مدیریت دانش ـ برخلاف برداشت‌های صرفاً فنی و سازمانی ـ نیازمند بازتولید مفهومی بر بستر فرهنگ، تاریخ، عقلانیت و ظرفیت‌های تمدنی هر ملت است.

دکتر آکوچکیان، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)، در بخشی از سخنان خود تصریح کرد: «آن‌چه در گفتمان توسعۀ دانش‌بنیان باید ملحوظ نظر قرار گیرد این است که ایدۀ مدیریت دانش در فضای اقلیمی هر ملتی باید پردازش درون‌زا شود.»

وی افزود: «در فضای نظریه‌پردازی جمهوری اسلامی، مدیریت دانش دین‌شناخت از دل مقتضیات جهان ایرانی سر برمی‌آورد. بدینسان نهادهای آموزشی و پژوهشیْ کارگزاران اصلی این انگاره‌اند و از رهگذر طرح اصل انگارۀ مدیریت دانش، موضوع هندسه یا الگوی نقشۀ دانش برمی‌خیزد.»

برپایۀ این تحلیل، مدیریت دانش دین‌شناخت نه‌فقط یک ابزار بهره‌وری یا انتقال محتوا، بلکه سازوکار شکل‌دهندۀ نظام دانایی‌محور برای تحقق دولت و جامعۀ دانشی اسلامی است. از این منظر، طراحی الگوی بومی نقشۀ دانش یکی از ارکان اصلی در معماری علمی حکمرانی دانشی تلقی می‌شود.

برون‌داد این نشستْ تقویت ضرورت بازنگری در الگوهای تقلیدی مدیریت دانش و حرکت به‌سوی طراحی نظریۀ بومی ـ اسلامی دانایی بود، نظریه‌ای که بتواند از درون سنت‌های معرفتی، نیازهای توسعه و ساختار تمدنی جهان ایرانی برآمده باشد.