وقت ولادت نبی و امام معیار، نبی مصطفی (ص) و صادق آل محمد (ع)

تولد یک وقت (۱۷ ربیع الاول) محمد مصطفی و جعفر صادق، دو روز در یک روز برای هرکدام از ما یعنی تولد پیوستار #نبوت و #امامت در اندرون زیستمانی هرکدام از ما برای ترسیم زمان _ مکان معیار جنس معاصریت؛ یعنی این‌که می‌توان از جنس تولد مصطفای رسول را در خویش داشت و این جنس تولد را در ربیع الاول دیگر زندگی‌مان معاصریت صادقی بخشید، معاصریتی که دم‌به‌دم (سال‌ به سال) وقت‌به‌وقت به‌مثابۀ معاصریت معیار جنس زیست دیندارانه در جان و مرام و رسم زندگی‌مان به خویش فرصت ظهور این پیوستار را می‌دهد تا خودخواسته شیعۀ مصطفای نبی و صادق آل محمد باشیم:
_ در بنیان‌گذاری نگاه به هستی، جهان، انسان، زمان، زندگی، مدنیت و تمدن؛
_ در رسم زیست عاشقانه و زیست بغضی با مهاجمان سیاه؛
_ در جنس تدبیر زندگی؛
_ و در جنس تجربۀ اوج زیست باطنی.
نخستین آیتش عقل کل آمد
که در وی هم‌چون با بسمل آمد
دوم نفس کل آمد آیت نور
که چون مصباح شد از غایت نور
سیم آیت در او شد عرش رحمان
چهارم آیت الکرسی همی دان
به آخر گشت نازل نفس انسان
که بر فاعل آمد آخر ختم قرآن
تولد این آموزگاران یعنی پذیرش رخداد این تولد در زندگی من و پذیرش بر آن مرام زیستن من. من می‌خواهم نبوت مصطفایی فرصت زندگی من باشد و در این خط می‌خواهم معاصریت دم‌به‌دم زندگی خویش را با خویش و خلق امامت داشته باشم. نبوت و امامت آموزگار اوج الگوی تدبیری خودخواستگی زندگی است. پس می‌خواهم با انتخاب خویش مرام مصطفایی و صادقی را از خویش زایمان کنم.